Viva, doen zonder denken…
Zalig! Zo hoort Pasen te zijn. Op het terras van een schitterende tuin in Tielen zie je verschillende soorten groen en bloesems zich broederlijk naast elkaar tooien in hun mooiste lentegewaad. Elf uur in de ochtend en de zon voelt heerlijk op je huid. De suskewiet zingt zijn schoonste lied en ik waag me aan een gekoeld aperitiefje. Het engeltje (op de tong) is een kruising van Chardonnay en Torrontes. De kempen op z’n paasbest. Eat your heart out provence.
Zo’n schitterende lente, zeg maar vroege zomer, maakt van ons landje de “sunshine” topper in Europa. Dat is eens iets anders dan “recordhouders” regering vormen. Wie weet zullen deze zomerse lente kriebels voor ‘drive’ zorgen. Inspiratie om verantwoordelijkheden te nemen, om dingen te doen. Om met vernieuwde energie ’s ochtends op te staan en met goesting naar je werk te gaan en misschien van je werk je hobby te maken.
Op zo’n doordeweekse morgen had ik een gesprek met Jonas. Jonas, mijn buurjongen, een man van bijna 11 jaar. Deze ochtend leek hij wel over de volle 11 jaar getekend door het leven. Terwijl we samen onze nestels knoopte hadden we het volgende gesprek. En alles goe? Zucht…bwaa… school hé… Waarop bij mij een ‘oei’ ontsnapte. Welke lessen heb je dan vandaag? Bwaa, rekenen en geschiedenis. Ik vroeg hem of er niets was wat hij graag deed op school? We maakten echt oogcontact en ik zag de lichtjes fonkelen. Jawel, jawel sprak hij op een meer dan opgewonden toon. Knutselen, zei hij met een zucht van verlichting. Ah en wat vindt je dan zo leuk aan knutselen Jonas… Dat ik dan niet moet nadenken fluisterde hij me toe en hij schoot weg van de trap richting school … De plaats waar iets gebeurt is waardoor Jonas voelt dat nadenken niet plezant is en dat doen niet denken is en misschien zelfs dat doen niet leren is…
De rit naar het werk bleef het nagalmen in mijn kopke: ‘omdat ik dan niet moet nadenken’. Op de CD speler zong Jerry Lee Lewis: Well I said come over baby, we got chicken in the barn. Come over baby, babe we got the bull by the horn. We ain't fakin'. Whole lot of shakin' goin' on…
Terwijl ik deze tekst hoorde dacht ik bij mezelf: ‘heel lang is hier ook niet over nagedacht’. Je hoeft dus niet altijd na te denken om mooie dingen maken.
Gelukkig denken de 30 mensen die de kerncentrale Fukushima proberen te herstellen niet te veel na. Gewoon doen. Je hoeft dus altijd niet na te denken om een held te worden. Wordt het nadenken overdreven? Laat ons de waarde van de doeners eren net zozeer als deze van de denkers.
Het gaat wel goed komen met Jonas. Hij gaat mooie dingen in elkaar knutselen of een held worden. Hij gaat een heel eind komen door dingen te doen. En wij kunnen de doeners meer gaan waarderen en hen helpen te laten zien hoe bijzonder ze wel zijn.
Misschien kunnen Elio en Bart een voorbeeld nemen aan Jonas? Wat meer knutselen, wat doen op gevoel zonder al te veel na denken. Ze kunnen helden worden of op z’n minst er een goed Rock & Roll nummer uit te pleuren.
Buddy Di rupholly en Bart the big bopper de wever… of het mooi zou zijn weet ik niet maar we kunnen er zeker ne keer goe mee lachen … zonder na te denken ;-)
