AC/DC – Natuurkracht! Madrid 31 mei 2015
Trends & bands komen en gaan… Toch zijn er in deze veranderende wereld gelukkig nog zekerheden. Weinige bands die zoals AC/DC (noodzakelijk) boegbeelden kunnen vervangen maar er als groep in slagen om bij hun waarden te blijven en een basis van miljoenen fans te behouden. Steeds weer opverend voor een muur van Marshall versterkers met Rock & Roll in zijn ruwste vorm. Dit soort “branding” groeit organisch dat plan je niet. Het gevolg zijn fervente aanhangers die je boodschap mee ondersteunen.
For those about to rock…
Niemand speelt Rock & Roll zoals AC/DC. Show business, met alle ‘truuken van de foor’ maar vooral LIVE. StevieYoung als ritmegitarist en super sub Chris Slade achter de drums. Brian Johnson die als enige Bon Scotts nummers kan/mag brengen. Een massieve Cliff Williams (verving Marc Evans in 1977) die een loepzuivere donder uit zijn bas haalt. Eén voor één klasbakken die in functie spelen van bad boy: ‘Angus McKinnon Young’. Deze speelse duivel blijft de gloeiende kern van de groep die met splijtende monsterriffszijn Gibson laat “vonken”. Naast het podium lijkt hij schuchter maar geef hem een korte broek, een petje en zijn Heritage Cherry en je weet waarom en waarvoor AC/DC sinds 1973 staat. Rock & Roll and high voltage boogiewoogie!
'Hell Ain't A Bad Place To Be', 'You Shook Me All Night Long', ‘Back in black’, Thunderstruck, Whole lotta rosie, op zo’n momenten waan je jezelf in de Maslow piramide van de Rock & Roll. De beginnoten van al deze klassiekers zijn telkens een massa impuls voor op een stormloop van opwinding, vuur en ruwe energie die hypermodernste stadions terug omvormen naar Romeinse arena’s die overlopen van de steroïden.
It's a rock 'n' roll damnation! Ma's own whippin' boy.
Solide en indrukwekkend, alle leeftijden, dikwijls getooid met lichtgevende duivelshoorntjes genoten van de rituelen van de Rock & Roll. AC/DC in zijn puurste vorm. Hellevuur op de videoschermen, het chroom gepolijste logo in het centrum en op het kruispunt van bliksem en vagevuur staat Angus die ‘Highway to hell’ inzet en collectief met de fans uit de bol gaat. De finale van een show die het vooral haalt op muzikaal talent! Onomstotelijk, krachtig en dodelijk efficiënt!
We salute you … Geniet mee in Dessel van een groep die al 40 jaar weet te bouwen op hun sterktes, vast te houden aan hun waarden, veerkracht tonen en vooral doen waar ze goed in zijn!
De opwarming mag voor mijn part ook weer gebeuren door Vintage Trouble. Een blues rock band uit L.A. met een super energieke Ty Tayler als front man... Run Like the river!
Let there be rock! http://andreswannet.blogspot.be/
