Het is nu bijna vier maanden geleden dat ik India achter mij heb gelaten. Het is ook al vier maanden dat India me bezig houdt. Blijkbaar heb ik deze tijd nodig gehad om het te laten bezinken, om na te denken zodat ik iets objectiefs op papier kreeg… Maar wat is objectief en hoe fel is mijn verhaal gekleurd door mijn waarden? Wat maakt dat mijn mening over India een mening is die telt of die een bepaalde waarde heeft? Als ik het scherp probeer te maken is het enige wat ik wil doen, de impact die dit land en zijn mensen om mij hebben gehad herleiden naar mijn essentie. Zodat er iets van blijft hangen in mijn hoofd en in mijn hart wat mij wijzer maakt. Dank je India.
India je vindt er dienstbaarheid in extreme vormen. Maar het is een dienstbaarheid uit noodzaak. Dienstbaar zijn om te overleven. Ik vraag me af of het mogelijk is om uit deze dienstbaarheid te ontsnappen zonder dat je er haat aan overhoudt? Ik zie het als gedrag dat zijn oorsprong vond bij de Engelse kolonisten. Deze kolonisten die met ‘rules and regulations’ het land hebben willen regisseren naar weet ik wat of welke visie. Gedreven door macht, een volk onderwerpen, een land opdelen in sectoren. Hoe kan je wortelen in cultuur of eigenheid als je uit sector 24 komt aanlopen om 14u dienstbaar te zijn?
Land van tegengestelde complementariteit. Smaken die prikkelen na een stoffige rit. Geur van kleurige bloemen en rottende skeletten. Kleuren die zo intens zijn dat het kitscherig wordt. Klanken die schreeuwend geesten verjagen en je hart dat opengaat en wordt verscheurd bij het zoveelste kind dat je aanklampt om een tekening te kopen. Ik hoop dat deze tegengestelde complementariteit hen straks ook iets meer brengt dan enkel dienstbaarheid om mee te ondernemen.
Gelukkig gaan ze ook prat op hun eigenheid. Restauratie van mooie gebouwen. Waakzaam zijn voor fauna en flora. Ze hebben een droom daar ben ik zeker van en ik hoop dat ze ons er in betrekken. Want India biedt kansen, biedt mogelijkheden het raakt meer en meer het hart van zijn mensen. Op het moment dat deze krachten op één lijn komen staan zal India een van de sterkste wereldspelers zijn.
Op dit moment stuurt men op de inspanning van de inwoners. Plezier van de inspanning, plezier van dingen te doen. En is het resultaat niet dat wat men verwachtte dan hebben ze het over het plezier van incasseren. Het brengt een persoonlijke ervaring en dus persoonlijke ontwikkeling…
Waarbij ik onmiddellijk denk… verbindt het dan toch met de uniekheid van ieders talenten… Maar talent alleen is niet voldoende het moet ook nog in de juiste kaste zitten.
Maar wat ik zeker van India heb geleerd.
Don’t excuse, don’t blame, do something good!
When you’ve done something good…Let it grow and provide its roots with water…
Dré
